Een blog van Anjo Geluk-Bleumink, voorzitter van de Denktank 60+ Noord, een (netwerk)organisatie die uitsluitend met vrijwilligers werkt.
December 2019

Er gaat geen week voorbij zonder dat ik het in beton gegoten cliché over de babyboomer tegengekomen ben. Babyboomers – lees ik - hebben de oorlog niet meegemaakt, ze zijn opgegroeid met de vooruitgang, hebben altijd een vaste baan gehad, een eigen huis waaraan ze flink verdiend hebben. Hun pensioenschaapjes grazen in vette weiden en nu spelen ze nog altijd de baas ook. Mastodonten, mannen en vrouwen die alles beter weten zonder een flinke stap opzij te doen voor de aanstormende generaties, die ze straks berooid achterlaten. Plaatje erbij plus een interview met een precies-passende oudere. ‘Ok boomer’ is inmiddels een veelgebruikte manier van jongeren om oudere generaties verbaal op hun plek te zetten. ‘Boomer’ is bij Van Dale het woord van het jaar 2019 geworden; ‘het wordt door jongeren gebruikt voor mensen van gevorderde leeftijd die ouderwets denken en gedateerde opvattingen hebben.’

De boodschap van jongeren aan ons: ‘Opzij! Ga toch fietsen op je e-bike. Graag een flink eind, lekker genieten!’

Er is geen beginnen aan om het beeld bij te stellen, er je eigen – volkomen andere - babyboomverhaal naast te zetten. Klopt het beeld dan helemaal niet? Natuurlijk wel, maar gedeeltelijk en voor een deel van de generatie die na de oorlog is geboren. Voor velen klopt er niets van; probeer het maar, dan ontstaat er een heel ander plaatje. En dat is je eigen geschiedenis.

35-minners willen meer invloed in het politieke spectrum; ze gaan ‘grijs Den Haag’ kleur geven. Zij hebben de toekomst, ouderen hebben hun tijd gehad. Of niet soms? Er wordt door ouderen natuurlijk meteen gereageerd op ‘de arrogantie van jongeren die niets weten van laatste levensjaren, alleen hoeveel ze kosten.’ 

Leeftijdsgroepen of cohorten hanteren is zinvol voor onderzoeksdoeleinden; als je op zoek gaat naar kenmerken, om vergelijkingen te maken of als basis voor beleid. Statistieken zijn nuttig! Maar niet om gemakzuchtig stempels mee te drukken op grote groepen mensen. Omdat dit geen recht doet aan de grote verschillen die er tussen mensen zijn, verschillen die door de generaties heen lopen. Zijn er dan geen overeenkomstige maatschappelijke belangen van mensen met een bepaalde leeftijd? Zoals goed onderwijs voor jongeren of zorg dichtbij huis voor ouderen. Natuurlijk, maar uiteindelijk gaat het om  de gezamenlijke belangen voor mensen van alle leeftijden en het resultaat daarvan is meer dan een optelsom van deelbelangen. Het gaat om onderlinge betrokkenheid en opkomen voor elkaar. Om het totale plaatje. Dat is niet alleen solidair, maar vooral verstandig en wijs.

Is het niet zonde van de tijd en de energie om elkaar als leeftijdsgroepen te bestrijden, rekeningen te presenteren, ons  te verschansen in vergaderzaaltjes. zonder ons in elkaar te verdiepen? We kennen de negatieve uitkomst daarvan immers nu al. 

Ga toch fietsen met die generationele actiegroepen. Fietsen, JA! Maar dan graag in een kleurrijke optocht van driewieler tot duofiets …